AHMED MUHTAR EFENDİ, Giritli

Tasavvufi mahiyetteki telif ve tercüme eserleriyle tanınan son devir Osmanlı edibi ve devlet adamı.

Giridî Ahmed Muhtar Efendi veya sa­dece Muhtar Efendi olarak da bilinir.

Girit'in Hanya şehrinde doğdu.

Girit mu­hasebecisi Mustafa Kutbî Efendi'nin oğ­ludur.

Tahsilini Girit'te tamamladıktan sonra Girit ve Yanya'da bazı küçük me­muriyetlerde bulundu;

daha sonra istifa ederek İstanbul'a geldi.

Mektûbî-i Se­raskerî Odası mümeyyizliği, Erkân-ı Har­biye başkâtipliği, surre eminliği, Makam-ı Seraskerî Dairesi reisliği gibi üst kademe yöneticilikleri yaptı.

II. Meşru­tiyetin ilânından sonra Harem-i Şerîf-i Nebevî meşihatına tayin edilerek Hicaz'a gitti.

Burada iki yıl görev yaptıktan son­ra hastalanarak İstanbul'a döndü.

13 Eylül 1910'da vefat etti ve Fındıkzade'de bulunan evinin yakınındaki Molla Gürânî Camii hazîresine defnedildi.

Daha son­ra, caminin yıkılması üzerine kabri Merkezefendi Mezarlığı'na nakledildi.

Tercümeleri

Büyük ölçüde Muhyiddin İbnü'l-Arabînin tesiri altında kalan Ahmed Muh­tar onun

Mevâki'u'n-nücûm ve

Şüûnü'l-mescûn gibi anlaşılması güç ba­zı eserlerini tercüme etmiştir.

Aynı za­manda şair olan müellif, önemli olaylar ve âbideler için tarih düşürmekte pek mahirdi.

Nitekim II. Abdülhamid devrin­de yapılan resmî binalarla ilgili tarihlerin çoğu ona aittir.

Alman İmparatoru Wilhelm tarafından Atmeydanında (Sul­tanahmet) yaptırılan çeşmeye düşürdü­ğü tarih, bu tür manzumelerinin en gü­zelidir.

Ahmed Muhtar'ın yukarıda adı geçen yayımlanmamış iki tercümesinin yanı sıra ahlâkî ve tasavvufi mahiyette birçok şiir ve tercümesi vardır.

Yayımlanmış eserleri şunlardır:

Mir'âtü'ş-şühûd li-seyyidi'l-vücûd

Meârîc-i Seb'a

Sirâcü'l-vehhâc fî leyleti'l-mi'râc

Mehâsin-i Ahlâk

Âdâbü'l-mürîd

İnübâh-ı Kalb

İstimdâd

Mecâl-i Fikret

Hikmet-i Tefekkür