Bahaeddin Nakşıbendi
Henüz üç günlük bir bebek iken Hacegân tarikatı şeyhlerinden Hoca Muhammed Baba Semmasî tarafından evlat edinildi ve onun müritlerinden Seyyid Emir Külalln terbiyesi altında yetişti.
Kur'an, hadis ve tasavvuf hakkında köklü bir öğrenim gördü.
Semerkand'a giderek, döneminin ünlü mutasavvıflarından Yesevî tarikatı şeyhi Kazım Şeyh ve Halil Ata'dan ders ve feyz aldı.
Kendisini yetiştiren Emil Külal, vefatından önce müridlerine Bahaeddin Nakşibend'e bağlanmalarım vasiyet etti.
İkinci haccından dönüşünde Nişabur ve Herat'a uğrayıp bir süre Bağdat ve Merv'de kaldıktan sonra Buharaya yerleşti.
Kendisinden çok önce yaşamış olan Hoca Abdülhalik Gücdüvanî (ö. 1220-2l)'nin ruhaniyetinden feyiz aldığı için Üveysî sayılmıştır.
Hacegân tarikatında açık zikir kabul edilmiş iken, o, Gücdüvanî'hin manevî irşadı ile zikr-i hafinin (gizli zikir) benimsenmesini istedi.
Tasavvufta izlediği yola adından dolayı Nakşibendiyye (Nakşibendilik) denildi.
Vefatından önce halifelerinden Muhammed Parsa’nın yerine geçmesini vasiyet etti.
Parsa, O'nun tasavvufla ilgili görüşlerini Risale-i Kudsiye adlı eserde bir araya topladı.
ESERLERİ:

• Risale-i Kudsiye,
• Hayatnûme (manzum nasihat kitabı),
• Deîüûl Aşıkîn (tasavvufla ilgili bir eser),
• Makâmât-ı Nakşibendî (Bahaeddin Nakşibend hakkında menkıbeler ile Nakşibendiliğin ilkelerini anlatan Farsça bir eser olup, Buharalı Mübarekoğlu Sabah tarafından kaleme alınmıştır).