NAAT

Ey rûh-i müşahhas ki bütün canlara cansın
Ağyâre nihansm dil-i yârâna iyansın
Bûyundur eden güllere îrâs-ı revâyîh
Rûyinle de mihr ü mehe envâr-feşansın
Her zerre senin lem’a-i vechinle parıldar
Zâhirde fakat mihr-i hafiyy-ül-lemeansın
Hüsn-i ezelî âşık-ı hüsn-i ezelindir
Bir öyle cemilsin ki cemallerde nihansın
Aşkındır eden sûret-i hestîyi nümâyân
Aşkınla ki âyîne-i imkân ü mekânsın
Dünyâda yere düşmedi gölgen fakat ey nûr
Ukbada rüûs-i beşere sâye-resansın
Ey nuhbe-i mahlûk-i ahad gelmedi mislin
Vallâhi ve billâhi ahîd-i dü cihansın
Ümmîd-i kerem etmededir sâlih ü tâlîh
Sen kân-ı kerem melce-i âfetzedegânsın
Atf-ı nazar et hâline bîçâre Kemâl’in
Bîçârelere lûtf ile dâim nigeransın

İbnül Emin Mahmud Kemâl İnal (1870 — 1956)