1. er-Rahmetü’l-Hâbita fî Zikri İsmi’z-Zâti ve’r-Râbita.

Müellifi: Hüseyin ed-Devserî (k.s.).

Hicrî 1237-M. 1820 tarihinde te’lif olunan bu eser, isminden de anlaşılacağı üzere Arapça’dır. Fazilet Neşriyat tarafından basımı yapılan Mektûbat-ı İmâm-ı Rabbâni’nin (Düreru’l-Meknûnât) hâşiyesinde matbu‘dur.

2. Risâletün fî Tahkîki’r-Râbita.

Hâlid Ziyâüddîn Bağdâdî (M. 1778-1826) tarafından kaleme alınan bu risâle, Sultan II. Mahmud dönemi devlet adamlarından Muhammed Es‘ad Efendi’ye (M. 1789-1848) gönderilmiştir ve mektup tarzındadır.

3. Tabsiratü’l-Fâsılîn an Usûli’l-Vâsılîn.

Müellifi: Süleyman Zühdî bin Hüseyn el-Hâlidî.

Eser Arapça’dır. Hicrî 1305-M. 1888 tarihinde, İstanbul-Kıztaşı’nda Kırımî Abdullah Matbaası’nda basılmıştır. Müellifin tasavvufla alâkalı yine Arapça olarak kaleme aldığı iki eser daha vardır. Bunlar da, Sahîfetü’s-Safâ li-Ehli’l-Vefâ ve Nehcetü’s-Sâlikîn ve Behcetü’l-Müslikîn isimli risâlelerdir.

4. Tuhfetü’l-Uşşâk fî İsbâti’r-Râbita.

Müellifi, İbrahim Fasîhuddîn b. Sıbgatullah b. Es‘ad el-Hayderî’dir. Kısaca İbrahim el-Fasîh olarak tanınır.

Arapça 32 sayfadan ibaret olan bu kitapçık, Hicrî 1293’te İstanbul’da basılmıştır.

Tasavvufa dair bir başka eseri de, el-Mecdü’t-Tâlid (en büyük köle) isimli risâlesidir.

5. İsbâtü’l-Mesâlik fî Râbitati’s-Sâlik.

Mustafa Fevzî Efendi tarafından kaleme alınan bu eser, Osmanlıca manzum bir risâledir. 1123 beyittir. Kitabın üzerinde, Hicrî 1324 tarihi vardır ki, miladî 1906’ya rastlamaktadır.

6. Râbıta-i Şerîfe Risâlesi.

Abdülhakîm Arvâsî tarafından 1923 yılında yazılmıştır. Osmalıca’dır. Daha sonra Necip Fazıl Kısakürek tarafından sadeleştirilmiştir.

7. ez-Zâbıta fi’r-Râbita.

Yazarı, Şeyh Seydâ olarak tanınan, Cizreli Said b. Ömer ez-Zengânî’dir (1889-1968).