Nazım’a Sövmek

Cumá günki yazım Názım Hikmet`le ilgiliydi. Onun çok büyük bir şáir olduğunu, fakat kendisine `Türkçe`nin En Büyük Şáiri` sıfatı verilmesini yanlış bulduğumu, çünki sanatda `birincilik dáimá münhaldir` diyen Victor Hugo`nun haklı olduğunu vs. yazmışdım. Buna göre `benim en sevdiğim şáir` olurdu ama `bütün zamanların` veyá sádece `20. Yy.`ın` bile en büyük şáiri olamazdı.

Bu yazıma olumlu tepki veren okuyucularıma buradan bir kere daha teşekkürler.

Fakat başka okurlarımdan çok sayıda zehir-zemberek mesajlar da aldım.

Onlara göre ben Názım`a `hakáret` etmişdim. `Gerçek çehrem` o sığındığım `maske`nin ardından da belli oluyordu. `Haddimi` bilmiyordum etc.

Onyıllardır bu tür suçlamalara alışkınım ama ülkem bakımından endîşeliyim de. Kısa süre önce Darwin konusundaki bir nüktemi hatırladım. Bence, diye yazmışdım, insan maymundan değil maymun insandan tekámül etmişdir. Bunun üzerine benim bir `İsráil maşası` ve `Yahudilerin áleti` olduğum iddia edilmişdi bázı qárîlerimce.

Endîşem şuradan ileri geliyor:

Bizim eğitim sistemimizde temelden bir yanlış var ki insanlarımızın okuduklarını anlamasına `destek` değil `köstek` oluyor. Bu sádece benim problemim değil. Üstünkörü bir araştırma yapılsa aşağı yukarı bütün sütun yazarı arkadaşların aynı derden müştekî oldukları görülür. Eh, hepimiz de Türkçe özürlü olmadığımıza göre `Söyleyenden dinleyen árif gerek` mısraı biraz havada kalıyor.

Çáresi?

Okullarımıza `behemehál` mantık ve `fasih Türkçe` dersleri konulmalı, hem de adamakıllı yoğun biçimde konulmalıdır. Tabii önce o dersleri verebilecek öğretmenler yetiştirildikden sonra!

Bakınız `Osmanlıca` demedim, `fasih Türkçe` dedim. Yáni bir gencin meselá Kátib Çelebî`yi değil `Nutuk`u yáhut Refik Hálid`i veyá Ahmed Hamdi`yi anlayabileceği kadar Türkçe!

Bunun için yeterli `ders saati` kapasitesi de mevcuddur. Átıl duruyor. Diğer derslerden kısıntı gerekmez.

Bakınız şöyle:

Bizde bir ders yılı 180 gündür ki bunun da her seferinde bir hafta on günü, yok soğukdu, gripdi filan diye tırtıklanır. Liseler onbir yılken bu, tırtıksız olarak toplam 1.980 ders günü ediyordu! Oniki yıla geçince 2.160 güne çıkdı. Oysa gelişkin Batı Avrupa ülkelerinde bir ders yılı ortalama 220 gündür. Yáni toplam 2.640 ders günü! Arada 480 ders günü fark var. Bizdeki kıytırık 180 günlük ders yılını esás alsanız 2.6 ek ders yılı ediyor. 220 günü temel alsanız 2.18 ek ders yılı tutuyor. Üç buçuk aylık yaz tátili belki Uganda`da vardır ama hiçbir Avrupa ülkesinde yok. Ortalaması altı hafta!

Kısacası 480 iláve ders gününde bir lise öğrencisine dünyánın eğitimini yaptırabilirsiniz. Mantık, doğru dürüst Türkçe, doğru dürüst İngilizce ve daha kimbilir neler!

Tabii niyetiniz varsa!

O zaman Aziz Nesin`in `Her on Türkden sekizi ahmakdır.` hükmü de hükümsüz kalır.

Çünki zeká da tıpkı adaleler gibi antrenmanla gelişebilir.

Gelişince de kimse tutup `Yağmur Atsız Názım`a sövdü.` diyemez.