Şerhu Te’vîlâti’l-Kur’ân

Mâtürîdî’nin tefsirinin şerhidir.
Esas itibariyle Ebü’l-Muîn en-Nesefî’nin Te’vîlât derslerinin takrirlerinden oluşmakla birlikte eserin tertibi ve ifadesi bu derslere katılan Semerkandî’ye aittir. Mâtürîdîliğin önemli kaynaklarından olan eserin çeşitli kütüphanelerde yazma nüshaları mevcuttur (meselâ bk. Süleymaniye Ktp., Hamidiye, nr. 176, Esad Efendi, nr. 48, Cârullah Efendi, nr. 51; TSMK, Medine, nr. 179; Taşkent Ebû Reyhân Bîrûnî Şarkiyat Enstitüsü, nr. 3155, 3249). Bunlardan başka Semerkandî Tuhfetü’l-fukahâ’da (I, 34, 283, 288, 298) el-Mebsût, Şerhu’t-Tahâvî gibi eserlerinden söz etmektedir. Kaynaklarda ona Bezlü’n-nazar, el-Lübâb fî usûli’l-fıkh, Muhtelifü’r-rivâye, Şerhu’l-Câmi’i’l-kebîr, Şerhu Manzûmeti’n-Nesefî, Îzâhu’l-kavâ’id fî ‘ilmi’l-mu’ammâ gibi eserler atfedilmekteyse de bunların Ebü’l-Leys es-Semerkandî, Şeyhülislâm Bahâeddin (Alâeddin) Ali b. Muhammed es-Semerkandî el-İsbîcâbî, Alâeddin Muhammed b. Abdülhamîd el-Üsmendî gibi müelliflerin eserleriyle karıştırıldığı anlaşılmaktadır (Kureşî, II, 23, 449; Keşfü’z-zunûn, I, 209, 569-570; II, 1542, 1627, 1631, 1636, 1867-1868; Brockelmann, GAL, I, 462; Suppl., I, 640; Hediyyetü’l-’ârifîn, II, 90, 92; M. Ebû Bekir b. Ali v.dğr., V, 83).