DER MENKABE-İ GÜL-İ GÜLZÂR-I RİSALET MAHBÛB-İ RABB-İ İZZET MUHAMMED-ÜL MUSTAFÂ SALLALLAHÜ ALEYH-1 VE SELLEM

Gel ey bihin güher-i kârhâne-i tekvîn
Akıt firâk ile gözden cevâhir-i rengin
Hücûm-i hasret ile kan taşıp derûnundan
Kenâr-ı çeşmini lâht-ı ciğerle kıl tezyîn
Reh-i mecâzda tâ key bu lağziş-i dâim
Dahi açılmadı mı dîde-i hakîkat-bîn
Düşer mi meşreb-i irfana sen de insaf et
Bu dil-harâbi-i gaflet bu hiçkâri-i dîn
Ne tâatinde safâ var ne haşyet-i yekdem
Ne hevl-i şûriş-i mahşer ne fikr-i rûz-i peşîn
Misâl-i lâle siyeh-dilsin olmadın her giz
Benefşe gibi hacâletle ser-be-rûy-i zemîn
Ne bûd-i dehr ile şâd ol ne dil-hazîn-i nebûd
Bununla oldu olan rütbe-i rizâya karîn
Olursa hûn ile serşâr gonca-i kalbin
Yine safâ ile ol gül gibi küşâde
cebîn Tamâm nakş ber âb olduğun bilen dehrin
Olur mu lûtf u sitemle küşâde vü gamkîn
Yine zevâli mukarrer değil mi fikr eyle
Cihânı mihr gibi eylesen de zîr-i nigîn
Firâz-ı evce de çıksan misâl-i tîr eğer
Yine eder seni bir gün zamâne hâk-nişîn
Bürehne ser mi değilsin sabâh-ı mahşerde
Serinde şem’ gibi olsa efser-i zerrin
Yazık o ömre ki Zât’ın tefekkür eylemeyip
Geçe hayâl-i heyûlâ ile şuhûru-sinîn
Gubârını göze çek bir der-i felek kadrin
Ki pestdir ona nisbet firâz-ı arş-ı berin
Der-i saâdet-i Şâh-ı Rüsül ki olmadadır
Hemîşe nâsiye sâ husrevân-ı rûy-i zemîn
Cenâb-ı Ahmed-i Mürsel ki eylemiş
Hallâk Fürûğ-i neyyir-i zâtın ziyâ-yı çeşm-i yakîn
Şeh-i melâike asker ki tahtıdır eflâk
Sezâdır olsa güneş ona bâliş-i zerrin
Yegâne şâir-i vâlâ güher ki zâtından
O denlü düştü cihâna herâs-ı şer’-i mübîn
Gubâr-ı rehgüzeri tûtiyâ gibi makbul
Kelâm-ı feyz eseri tende can gibi şîrin
Ulüvv-i kadrini gör kehkeşan değil olmuş
Derinde çerh-i kemerbeste bende-i dîrîn
Nihâl-i kaamet-i mevzûnun olmasa dehrin
Ne bâğı zâhir olurdu ne lâle vü nesrin
Cihan penâh şehâ âb-ı şer’-i pâkindir
Fesâd-ı şûle-i âşûbu eyleyen teskin
Saâdet ol sere ki bahtyâb-ı devlet olup
Hemîşe dergeh’i vâlânı eyleye bâlîn
O katre ki dökülür dîdeden firâkmla
Olur mu ona bahâ sad hezâr genc-i defîn
O seng-i tîre ki pâmâl-i rehgüzârmdır
Bulursa kadr ile lâyık bahâ-yı dürr-i semîn
Kerem şiâr şehâ mevkif-i tahayyürde
O dem ki lütfün ola âcizân-ı haşre karin
Kulun Neşâtî-i güstâhı da medet şâhım
Koma hücûm-i hacâletle şermsâr ü gamîn
Hamûş vakt-i edebdir sakın sakın ey dil
Duâya aç elini kıl hulûs ile âmîn
Hemîşe tâ ki sühanperverân-ı âlem ede
Nevâ-yı na’t ile eflâki pür sadâ vü tanîn
Çerâğ-ı şer’i olup tâ ebed ziyâ güster '
Adû-yi dînine binlerle lâ’net ü nefrîn

Neşâtî [Edirneli, Şeyh] (Ölm. 1674)