Hit (2026) KUR-2117

Camgeranlar (Cemaati Camgeranı Hassa)

Kurum Türü : Osmanlı Sanat Kurumları Kurucusu :
Eğitim Dili : Kuruluş Tar :
Ülke / Şehir : Türkiye / İstanbul Özellik : Cam Üretimi
Ekleyen : /2015-06-09 Güncelleyen : /0000-00-00

Camgeranlar (Cemâat-i Câmgerân-ı Hâssa)

“Cemâat-i câmgerân-ı hâssa” olarak defterlere kaydı düşülen camcılar bölüğüne bağlı sanatkârlar saray için cam malzemeden eşyalar üretmekteydi. Bu eşyalar arasında lambalar, kandiller, laledanlar, çiçeklikler, daldırmalar, kupalar, sürahiler, karlıklar, kaseler, fincanlar, gülabdanlar vb. günlük kullanım eşyaları sıklıkla üretilerek dönemin zevkine uygun şekilde bezenmekteydi.
Osmanlı üretimi camlar düz cam, renkli cam ve billur olmak üzere üçe ayrılmaktaydı. İstanbul’da cam üretimine uygun ince ve beyaz renkteki kum Yedikule yakınlarındaki Kumboğazı’ndan çıkarılmaktaydı. 16. yüzyılda saray için üretilen cam eserlerin varlığını kanıtlayan en önemli belge, Sultan III. Murad (1574¬1595) döneminde hazırlanmış sultanın şehzadesinin sünnet şenliklerini tasvir eden minyatürlerle kaplı Surname-i Hümayun adlı eserdeki camcıların geçişi sahnesidir (TSMK H.1344, y.32b-33a). Bu minyatürde dönemin cam ustaları bir tarafta ellerinde tuttukları eserlerini gösterirken bir tarafta da cam fırınının önünde, çeşitli aletlerle hünerlerini sergileyip, üfleyerek şişirme gibi dönemin cam tekniklerini uygulamaktadırlar. Çeşitli belgelere göre, 17. yüzyılda İstanbul’da cam üretiminin yapıldığı atölyelerin Eyüp civarında olduğu görülmektedir. 18. yüzyılda Venedik ve Bohemya gibi merkezlerden cam ithali yoğunlaşmış ancak İstanbul’daki cam üretimi Eğrikapı ve Tekfur Sarayı civarında gerçekleşmeye devam etmiştir.[1] Ayrıca Bakırköy’de Baruthane-i Amire civarında hayvan gücüyle işleyen çarklar, dibekler,
perdah yerleri, camhane ve güherçile kazan ve ocakları bulunmaktaydı. 18. yüzyılın sonunda Beykoz Cam Fabrikası’nın faaliyete geçirilmesiyle yerli üretim camlarda bir canlanma dönemi yaşanmıştır.
Ehl-i Hiref’e bağlı cam ustalarının maaş defterlerindeki kaydı 1596 tarihinden
itibaren görülebilmektedir. Söz konusu tarihte sayıları on bir olan bölüğün mevcudu bu dönemden sonra azalmaya başlayarak 18. yüzyılda ancak iki olabilmiştir.

[1] Banu Mahir, “Osmanlı Başkenti İstanbul’da El Sanatları”, a.g.m., s.310,312.

Adres :
Web :
Otel Tekstili antalya escort sakarya escort mersin escort gaziantep escort diyarbakir escort manisa escort bursa escort kayseri escort tekirdağ escort ankara escort adana escort ad?yaman escort afyon escort> ağrı escort ayd?n escort balıkesir escort çanakkale escort çorum escort denizli escort elaz?? escort erzurum escort eskişehir escort hatay escort istanbul escort izmir escort kocaeli escort konya escort kütahya escort malatya escort mardin escort muğla escort ordu escort samsun escort sivas escort tokat escort trabzon escort urfa escort van escort zonguldak escort batman escort şırnak escort osmaniye escort giresun escort ?sparta escort aksaray escort yozgat escort edirne escort düzce escort kastamonu escort uşak escort niğde escort rize escort amasya escort bolu escort alanya escort buca escort bornova escort izmit escort gebze escort fethiye escort bodrum escort manavgat escort alsancak escort kızılay escort eryaman escort sincan escort çorlu escort adana escort