el-Kavlü’l-Fasl Beynellezîne Yü’minûne Bi’l-Gaybi Vellezîne Lâ Yü’minûn

Bu kitap, tek ciltlik 244 sayfadan oluşan bir eserdir. İlk olarak 1942/1361 yılında Mısır’da basıldı. Daha sonra yine Mısır’da 1986/1407 yılında ikinci baskısı yapıldı..
Eser aslında Mustafa Sabri Efendi’nin “Mevkifu’l-Akl eserinin üçüncü bölümünden oluşmaktadır. Çünkü bu eser o zamanki ihtiyaca mebni olarak orta hacimde bir kitap olarak basılmış, daha sonra önemine binaen Mustafa Sabri Efendi’nin yazmayı düşündüğü büyük kitabının bir bölümü olarak tekrar yer almıştır. Eser üç ana bölümden oluşmaktadır:

İlk bölümde, mucizelerin inkarını ele almaktadır. Burada önce peygamberlerin mucizelerini inkar eden akıma yönelik tenkitler ve tahliller yer vererek, bu akımın niçin mucizeleri inkar ettiğini açıklar. Sonra Muhammed Huseyin Heykel" in yazdığı Hayat-ı Muhammed’ adlı kitaptaki Hz. Peygamber (a.s.)’ın mucizelerini inkar sadedindeki görüşlerini ayrıntılı olarak delilleriyle birlikte tenkid ve tahlile tabi tutar. Daha sonra Reşid Rıza ile aynı konuda münakaşaya girerek “el-Vahyu’l-Muhammed adlı eserindeki bazı sozlerini nakledip tenkid ederek doyurucu cevaplar verir. Daha sonra Hz. Peygamber (a.s.)’ın ayın yarılması mucizesini inkar edenlerin özellikle de Reşid Rıza’nın görüşlerine yer vererek akli ve nakli delillerle cevaplar verir. Daha sonra Muhammed Şeltuf un isa (a.s.)’ın göğe kaldırılışı ve ahir zamanda tekrar yeryüzüne ineceği konusundaki inanışın tersi fikirlerini tenkit ederek cevaplandırır. Son olarak da İsra mucizesini konu edinerek bu konudaki yanlış fikirleri tenkit ederek delillerini serdeder.

İkinci bölümde, nübüvvetin inkarı ele alınmaktadır. Mustafa Sabri Efendi bu bölümde Muhammed Abduh’la tartışmaya girişerek, onun risalet ve nübüvvet kavramlarına getirdiği tarifleri, ince bir tahlile tabi tutarak getirdiği eleştirilerini zikreder. Sonra Zeki Mubareklin “er-Risale” dergisindeki makalesinde Hz. Peygamber (a.s.)’ın hayatı, nübüvveti ve risaleti konularım ele almasındaki yanlış yaklaşımlara getirdiği eleştirilerini sıralar. Daha sonra Batı’daki bütün din felsefecileriyle Doğu’daki
çağdaş ilim adamlarının peygamberlerin nübüvveti karşısındaki durumlarını açıklayarak, bazı çağdaş aydınların peygamberliğin kaynağının İlahi olmayıp kişisel çabanın urunu olduğu şeklindeki yaklaşımlarına dikkat çekerek bu yaklaşımın doğuracağı olumsuz sonuclara yer verir. Bölümün sonunda da peygamberlerin varlığını ispata kalkışarak önce bunun önemine sonra da ilgili güçlü akli delilleri sıralar.

Son bölümde, yeniden dirilişin inkarı ele alınmaktadır. Burada ahiret ahvalinden olarak tekrar diriliş, hesap ve haşir konuları anlatılır.